Pokój może panować tylko tam, gdzie respektowane są prawa człowieka, gdzie ludzie mają zapewnione wyżywienie oraz gdzie jednostki i narody są wolne.

XIV Dalajlama

W dniu dzisiejszym (10.01, czwartek) 13 uczniów i uczennic z klasy IILO wzięło udział w warsztatach zorganizowanych przez Amnesty International. Ich tematem były prawa człowieka i sensybilizacja skutków hejtu w sieci.

Dwugodzinne spotkanie poprowadził trener AI, p. Filip Jach.

Dzięki jego otwartości i entuzjazmowi nasza grupa szybko przełamała pierwsze lody, bardzo aktywnie brała udział w grach edukacyjnych proponowanych przez młodego aktywistę i szczerze reagowała na stawiane przez niego tezy.

Pracowaliśmy zespołowo z Deklaracją Praw Człowieka, zrozumieliśmy, że mimo subiektywnej hierarchii i oceny ich znaczenia dla jednostki, do której ma prawo każdy z nas, są one wszystkie tak samo ważne i ze sobą sprzężone.

Filip uwypuklił nam, to o czym się już uczyliśmy, że prawa człowieka są podstawowymi normami, przysługującymi nam z samego faktu, że jesteśmy ludźmi!

Mają charakter powszechny (są takie same dla każdego człowieka niezależnie od wyznawanych wartości, poglądów czy religii); przyrodzony (istnieją niezależnie od woli władzy czy przepisów prawa, państwo jedynie tworzy system ich ochrony); niezbywalny (żadna władza nie może nam ich odebrać, nie można się ich zrzec); nienaruszalny (istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane); naturalny (posiadamy je z racji godności osobowej, człowieczeństwa, a nie z powodu czyjejś decyzji czy nadania); niepodzielny (wszystkie stanowią integralną i współzależną całość)[1].

Każde ich łamanie powinno budzić sprzeciw i aktywny brak akceptacji jednostki i grupy.

Dzięki mocnym i emocjonalnym ćwiczeniom (Halinka) potrafimy rozróżnić hejt od mowy nienawiści i wiemy, że każda mowa nienawiści jest hejtem, ale nie każdy hejt jest mową nienawiści.

Konkretne przykłady pokazały nam, że mowa nienawiści może dotyczyć zarówno płci, orientacji seksualnej, wieku, niepełnosprawności, jak i religii czy statusu społecznego.

Po tym spotkaniu znamy już łańcuch, który niewinnie zaczyna się od stereotypu, przechodzącego w uprzedzenie, następnie prowadzącego do przestępstw z nienawiści, na ludobójstwie kończąc.

Mamy świadomość, że nie możemy pozostawać obojętni, będąc świadkami mowy nienawiści, że powinniśmy szukać wsparcia, jeśli jesteśmy jego ofiarami. Mamy wiele narzędzi pozwalających na walkę z nią- od banowania takich osób w mediach społecznościowych, zgłaszania fejkowych profili, kierowania przypadków łamania prawa policji.

Marzą nam się całodniowe warsztaty z Amnesty International, a w przyszłości Maraton Pisania Listów zorganizowany w naszej szkole. 

Anka Kizeweter